Badania synchronizacji i samosynchronizacji wibratorów mechanicznych

Wibrotechnika jest działem techniki znajdującym coraz częściej zastosowanie w realizacji różnych procesów technologicznych. Badania nad teoretycznymi rozwiązaniami konstrukcji maszyn wibracyjnych prowadzone są w dwóch kierunkach: w układach otwartych i w układach zamkniętych. Praca urządzeń w układach otwartych polega na przekazywaniu energii z źródła do obiektu z bardzo słabym sprzężeniem zwrotnym lub bez sprzężenia zwrotnego. Druga grupa urządzeń pracuje na zasadzie przekazywania energii ze źródła z silnym sprzężeniem zwrotnym. Zasadę pracy tych urządzeń określa się zwykle jako synchronizację dwóch zjawisk fizycznych. Zjawisko samosynchronizacji w przypadku maszyn wibracyjnych jest bardzo korzystne. Niemniej jednak można podać szereg przykładów w technice, gdzie samo synchronizacja daje szkodliwe efekty. Ma to miejsce w przypadku jednolitych maszyn obrotowych z szybkobieżnymi niewyrównoważonymi rotorami, umieszczonych na wspólnym fundamencie. O ważności zjawisk synchronizacji i samosynchronizacji świadczyć może zorganizowanie w październiku 1965 r. w Kownie specjalnego sympozjum poświęconego tym zagadnieniom. Uczestnicy sympozjum wybrali komisję, która uporządkować ma terminologię synchronizacji i samosynchronizacji. Postanowiono również zwoływać podobne sympozja co dwa lata.

INVESTIGATIONS OF SYNCHRONIZATION AND SELFSYCHRONIZATION OF MECHANICAL VIBRATORS

Vibration machines may be driven by some mechanical vibrators. In this case, it is necessary to ensure synchronized rotations of all the vibrators. Problems of synchronization and self-synchronization of mechanical systems have been presented in the paper. Basic investigations in this field carried out mainly in the Soviet Union have been discussed, also the work done in the Department of Technical Mechanics of the Academy of Mining and Metallurgy.